۱۳۸۹ دی ۳۰, پنجشنبه

گزارشگران: به سرنیزه میتوان برای مدتی تکیه کرد اما روی آن نمیتوان نشست




وحشی گری و اعدام و شکنجه و تبعید جملگی از اهرم های سرکوب و ایجاد رعب و وحشت عمومی هستند. تداوم این روش ها شاید برای بسیاری که مسلح به تجربیات مشابه در سرزمینهای دیگر نیستند حاکمیت سرکوبگران را بعنوان غولی شکست ناپذیر تصویر کند. دستاوردهای مردمی کشورهای دیگر از جمله تحولات و وقایع اخیر در تونس میتواند ابزار دگر نگری زحمتکشان و جوانان کشورمان باشد که بی محابا در ابعاد میلیونی به خیابانها ریختند و با دستجات مسلح و اوباش چاقو کش و زنجیر بدست حاکمان روبرو گشتند. کشته ها دادند و فوج فوج به زندانها و سیاهچالهای مخوف رژیم روانه شدند.



نقش رهبری محافظه کار آنان که از هراس افتادن به گردونه انقلاب و خروج از صحنه سیاسی فرمان بازگشت به خانه ها را صادر کردند و در سر جز رویای مشارکت در حکومت کنونی را ندارند , امروزه در فروکش اعتراضات گسترده خیابانی واضح تر از هر زمانی است.



خیزش عمومی زحمتکشان تونس و نتایج آن را در روزهای اخیر همگان ناظر بودند. این تجربه یادآور قیام بهمن 57 مردم ایران است و نمایانگر پوشالی بودن حکومتهائی است که تا بدندان مسلح و خونخوار در برابر مطالبات به حق توده های مردم خود را قرار می دهند اما غافلند که به سرنیزه میتوان برای مدتی تکیه کرد ولی روی آن نمیتوان نشست.



پیروزی مردم تونس و اعتراضات آنان اگر چه در ابتدا با بی اعتنائی رسانه های بین المللی و دولت هایشان برابر و با سکوت آنان مواجه شد اما در تداوم بی شبهه آن برای زدودن دیکتاتوری حاکم و متواری نمودن رهبر آن دنیا را ناگزیر از بازتای اخبار جاری در این کشور کرد.



واقعیت اراده سراسری و همبسته زحمتکشان این کشور جهانیان را متوجه خود کرد.



این امر در تمامی زمینه ها تاثیرات حقیقی خود را گذاشته و خواهد گذاشت. نگرانی ها و هراس از سرایت و تاثیرات زنجیره ای آن در منطقه , افزایش قیمت نفت در بازار جهانی و احتمال سرایت استبداد زدائی همانند تونس در سایر کشورهای همجوار عربی و حتی سایر نقاط از جمله ایران در حال حاضر از موضوعات بحث انگیز محافل دیپلماتیک و سیاسی است.



بیکاری و گرانی – محرومیت و تضییقات سیاسی حاصل بیست و سه سال حاکمان وقت در تونس بوده است و مهمترین دغدغه مردم تونس هم اکنون در حفظ دستاورد های این پیروزی و پیشگیری از سرقت آن خواهد بود. این مهم تنها زمانی ممکن خواهد بود که مراکز قدرت در پائین همانند نهادهای شکل گرفته از بطن اعتراضات و اتحادیه ها ی کارگری و... زمام قدرت را در دست گیرند.



به امید آنکه نظاره گر تغییرات بنیادی دمکراتیک در تمامی زمینه های سیاسی اجتماعی در این کشور باشیم.



19.01.2011



www.gozareshgar.com











هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر